رزومه نوشتن بلد نیستم ولی داستان خودمو میگم براتون
از سال ۱۳۸۰ به شغل بادبر زنی وارد شدم ….
بعداز اون رفتم توی کارخونه سنگبری ….
و بعدش هم کارخونه خودمون (( گوهرسنگ)) رو ساختیم من مسئول اجرایی ساختش بودم ….
حدودای سال ۱۳۸۵ معدن قره قاچ سمیرم مجموعه شد محل کارم ولی فناوری ضعیف اون روزها باعث شد مجبور بشیم بریم سراغ معدن آباده .
یکسال هم توی آباده توی معدن بودم ….

یکی دوسال بعدش اومدیم و لقمه سازی زدیم….
گوهرساب اسمش بود
من توگوهر ساب خیلی گل کردم و برام خیلی دنیای جالبی بود
چندین اختراع داشتم تو گوهر ساب
و باعث شد خیلی اطلاعات خوبی کسب کنم و ذهنم نسبت به لقمه و کلا کار و کاسبی باز بشه….
این خیلی جالبه که بدونید
بیش از ۱۰۰۰ نمونه لقمه اسیدی فرموله کردم تست کردم ولی نشد….
اما بالاخره موفق شدم واسیدی رو ساختم
اون زمان لقمه های اسیدی خارجی ارزون بودن و رقیب داخلی کم بود ….
لقمه من خیلی عالی نبود ولی در حد خودش خوب بود….
بعد از اتمام گوهر ساب دادمش به یه جوون که الان هم جزو لقمه خوب و شاید ممتاز کشوره اون فرمول….

لقمه ساینده فنولیکی رو فقط ظرف ۷ روز کاری آنالیز کردم و مهندسی معکوس کردم و تولید انبوهش کمتر از ۲۰ روز زمان برد….
یه اشتباه تجاری در اوضاع خراب اون زمان باعث شد لقمه سازی رو بزاریم کنار…..
یکی از علایقم اینه که اطلاعات لقمه ای که دارم رو راحت بزارم در اختیار جوون هایی که میخوان لقمه بسازند….
بعد یکی دوسال کار خاصی نکردم و بعدش وارد یه دنیای جالب شدم به اسم کوپ …
لاشتر دنیای خاصیه …
سالها کنارمون بود ولی نمیشناختمش….
به لطف برادر بزرگم جعفر آقا کوپ لاشتر رو تخصصی یاد گرفتم ادعایی هم ندارم تو تخصصش چون واقعا دنیای بزرگیه و هرروز ناشناخته جدیدی رو توش میشناسم….
الان هم دارم کار میکنم انبارکوپ ما توی محمود آباد شرکت ابزاران هست.

و این بود قصه زندگی من….